Niek is ongekend

Thuis is waar zijn koffer staat, en dat is inmiddels overal ter wereld. Toch voelt Niek de steun van Nispen, het dorp waar hij geboren en getogen is, als geen ander. Zoals bijvoorbeeld tijdens de vlaggenactie in 2018, tijdens zijn deelname aan de Olympische Spelen, of toen hij voor wedstrijden in China was en filmpjes kreeg van oud-dorpsgenoten die in alle vroegte gespannen voor de tv zaten. Met beide benen stevig op de grond raast hij op zijn snowboard de pistes af op weg naar succes.

Kun je wat meer vertellen over je liefde voor het snowboarden?

“Jazeker! Die liefde ontstond al heel vroeg. Toen ik vijf was besloten mijn ouders voor het eerst met het gezin op wintersport te gaan. Ik kreeg skiles en dat pikte ik ook behoorlijk snel op. Wel vond ik snowboarden er al snel veel vetter uitzien, maar daar moest ik nog een paar jaartjes voor wachten. Toen ik 8 was mocht ik dat gaan doen!”

Wanneer ontdekte je dat je wel talent had voor snowboarden?

“Dat is denk ik de zomer van 2012 geweest. Snowworld in Rucphen, toen nog Skidôme, had een speciale zomeractie waardoor je een hele zomer voordeliger kon snowboarden in de hal. Ik vroeg mijn ouders of ik dat mocht doen en vervolgens was ik bijna iedere dag daar te vinden. Vanaf dat moment ging het snel en kwam de progressie eigenlijk vanzelf. Het belangrijkste is volgens mij wel dat ik er altijd vooral heel veel plezier in heb gehad, en nog steeds heb uiteraard. Ik vind het echt het allerleukste om te doen! Toen de zomer voorbij was heb ik mijn ouders lief aangekeken en gevraagd of ik mocht blijven snowboarden en toen is het balletje echt gaan rollen.”

Hebben je ouders een belangrijke rol bij je sportcarrière?

“Ja mijn ouders hebben me altijd wel gesteund, zonder dat ze me pushten overigens. Ik denk dat dat ook wel heel belangrijk is, ze zijn er altijd voor me, zijn super trots maar doordat ze geen druk op me leggen heb ik altijd plezier gehouden in de sport. Ik zie wel eens anders bij collega topsporters die te veel druk van buitenaf krijgen en zo minder plezier krijgen in wat ze doen.”

Je hebt nu al een carrière om trots op te zijn, maar waar ben je het meeste trots op?

“Het afgelopen seizoen had ik twee op elkaar volgende blessures, maar daar ben ik niet alleen van hersteld, ik ben ook sterker teruggekomen dan ik voorheen was. Dat is wel iets waar ik best trots op ben dat dat me gelukt is. Oh en het feit dat ik als snowboarder uit een land zonder bergen en sneeuw mee kan doen met de top. Dat ook!”

Een na laatste vraag, waarom snowboarden? Wat maakt die sport zo bijzonder voor jou?

“Ik zie de afdaling van een piste als een blanco canvas en ik kan helemaal zelf bepalen hoe ik afdaal. Recht naar beneden en gewoon hard, of met bochtjes en omwegen of via een schans: je hoeft niet binnen de lijntjes te blijven met snowboarden. Dat is voor mij wel het allerleukste aan de sport.”

Tot slot: wat zijn je doelen?

´Uiteraard wil ik nog beter worden, progressie blijven boeken en podiumplekken bereiken bij wereldkampioenschappen en de Olympische Spelen. En ja, dan natuurlijk niet zomaar een podiumplek, dan ga ik natuurlijk wel voor de gouden plak!”