Roos is ongekend

Geloof in je eigen doel, volg je passie en trek je niet te veel aan van wat een ander van je verwacht. Een les die ze zelf leerde in haar nog jonge, super sportieve leven! Vanaf haar 7^e ontdekte de geboren Roosendaalse haar hardlooptalent wat haar een geweldige atletiekcarrière brengt. Wanneer ze haar plezier in deze sport verliest, komt ze uiteindelijk in contact met voetbal. En ook bij deze sport blijkt: als Roos iets doet, gaat ze er volledig voor! Sinds 2022 speelt ze bij eredivisionist Excelsior. En haar ambities zijn groot! Bekijk en lees hier het verhaal van Roos.​

We zijn benieuwd! Wanneer ontdekte je je talent voor hardlopen?

“Dat was op mijn 7e, mijn juf zag dat ik heel hard kon rennen en vertelde dat aan mijn ouders. Zij dacht dat atletiek wel eens iets voor mij kon zijn en mijn ouders hebben me toen lid gemaakt bij  atletiekvereniging THOR. Daar bleek dat ik aanleg had voor de sport, vooral de middellange afstand van 800 en 1500 meter lagen me goed.”

Maar toch ben je gestopt met de atletiek, kun je vertellen waarom?

“De sport vergde heel veel van me, fysiek maar ook mentaal was het best zwaar. Toen ook mijn coach onverwacht overleed, had dat enorm veel impact op mij. Ik verloor het plezier in de sport en besloot te stoppen. Eerst stond me dat tegen, ik voelde de verwachtingen van anderen om me heen, totdat mijn moeder me uitlegde dat ik me daar niets van moet aantrekken. Mijn eigen passie en plezier zijn het belangrijkste dus toen ben ik gestopt.”

Na zo'n lange topsportcarrière is dat best heftig? Wat deed dat met je?

“Ik zat in die periode niet altijd lekker in mijn vel, ik kon mijn energie niet kwijt, waarop mijn moeder me adviseerde om gewoon weer eens te gaan hardlopen voor het plezier. En dat hielp! Ik heb in best veel Roosendaalse wijken gewoond, de Weihoek, Tolberg, De Dijken en daar rende ik dan doorheen. Ik vond mijn plezier terug en kwam veel beter in mijn vel te zitten.”

En op een gegeven moment besloot je te gaan voetballen? Waarom juist die sport?

“Eigenlijk heb ik altijd al willen voetballen, maar als topsporter in de atletiek kon dat niet, het risico op blessures bij voetbal was te groot. Als je de top wilt bereiken met het hardlopen kan je dat risico niet nemen. Maar omdat dat toen geen probleem meer was besloot ik mijn hart te volgen en bij DSE in Etten-Leur te gaan voetballen.”

Maar dat was een relatief kort uitstapje toch?

“Dat klopt! Het was totaal niet gepland, maar een meisje uit mijn team merkte op dat ik wel heel hard kon rennen en dat dat in combinatie met mijn voetbalspel best een unieke combinatie is. Het is niet gebruikelijk dat voetbalsters ook hard kunnen rennen. En ja, toen ik een aanbod kreeg van Excelsior zag ik een geweldige uitdaging en kroop het bloed waar het niet gaan kan en tekende ik!"

Spelen bij een eredivisieclub, wat kun je je nog meer wensen?

“Haha nou ik ben en blijf heel gedreven en als ik ergens voor ga doe ik dat voor de volle 100 procent! Ik wil nu bij Excelsior dan ook echt het maximale uit mezelf halen en daarom train ik bijvoorbeeld ook 7 tot 8 keer per week. Ik heb qua voetbaltechniek nog wat in te halen, veel meiden doen dit natuurlijk al hun hele leven en ik pas kort. Maar dat is wel aan mij besteed om keihard te werken om beter te worden!”

En het hardlopen doe je nu helemaal niet meer dan?

“Jawel hoor, maar nu alleen nog voor mijn plezier. Ik hou ervan om door Roosendaalse straten te rennen of door de prachtige natuur die we hier vlakbij hebben, genieten van de mensen en de omgeving die ik zo goed ken. Ik heb nu plezier in de topsport én in het hardlopen, het beste van beide werelden.”